Het verhaal van Daphne:

'Geen enkele man bekommerde zich om mij'

Daphne (20) wilde model worden. De modellenagent die van haar een topmodel zou maken, bleek een professionele pooier te zijn. Tien maanden lang werkte Daphne gedwongen in de prostitutie.

‘Al mijn hele leven lang droom ik van een carrière als model. Een vriend zou me helpen bij het realiseren van deze droom. Hij kende een modellenagent met goede contacten. Met kriebels in mijn buik stapte ik op mijn zeventiende de woning van deze agent binnen. Toen ik samen met een paar mannen en een meisje om de tafel zat, voelde ik meteen dat er iets niet deugde. Ze kwamen erg dreigend over en zeiden dat mijn leven voorgoed zou veranderen. Ik voelde me in het nauw gedreven en liet het allemaal gebeuren. Weglopen durfde ik niet. Die middag ben ik meerdere malen verkracht. Ze maakten foto’s en video-opnamen van de verkrachtingen en gebruikten die als chantagemiddel. Als ik niet deed wat deze mannen zeiden, kregen mijn ouders te zien wat ik had uitgespookt. Daarna zouden ze me vermoorden.

Tien maanden lang was ik in de ban van deze pooiers. Ik was doodsbang dat ze me iets zouden aandoen en had daarom dagelijks seks met vreemden. Ik kreeg een kleine vergoeding waarmee ik mijn huur en eten en drinken kon betalen. Geleidelijk aan veranderde ik in een robot. Ik voelde amper nog iets. Op de momenten dat ik vrij was, keek ik met een lege blik voor me uit of surfte ik doelloos op het internet. Vrienden had ik niet meer. Ik schaamde me, bleef het liefst de hele dag binnen. Op een nacht vertelde ik via een chatbox mijn hele verhaal aan een wildvreemde jongen. Dat voelde veilig. Deze jongen sprak op me in en zei dat ik de politie moest inschakelen. Een paar uren later stapte ik het bureau binnen en werd ik doorverwezen naar de crisisopvang.

In de tien maanden dat ik in de gedwongen prostitutie werkte, had ik per dag met gemiddeld acht mannen seks. Mijn vertrouwen in mannen is hierdoor compleet weg: ik zie iedere man als een hoerenloper of een pooier. ’s Nachts word ik regelmatig badend in het zweet wakker. Dan beleef ik alles opnieuw. Wat ik het ergste vind, is dat geen enkele man zich om mij bekommerde. Soms lag ik hevig te beven of te huilen tijdens de seks. Ze deden alsof ze het niet zagen, waren alleen maar bezig met hun eigen lust.

Praten over wat er is gebeurd, vind ik nog steeds moeilijk. Het doet pijn, het voelt vies en ik schaam me ervoor. Hoe mijn toekomst eruitziet, weet ik niet. Ik richt me momenteel op mijn modellencarrière. Inmiddels sta ik met succes ingeschreven bij een erkend modellenbureau. Afgelopen jaar reisde ik voor verschillende opdrachten naar het buitenland, ervaringen om nooit te vergeten. Voor de camera voel ik me zelfverzekerd, trots en gezien. De eerste professionele foto’s, die in verschillende modecatalogussen staan, zijn inmiddels veilig opgeborgen in mijn portfolio. Vaak blader ik er doorheen en denk ik: dit heb ik toch maar even geflikt.’

De verhalen van slachtoffers in onze campagne zijn waargebeurd. In onze campagne uitingen kiezen we er bewust voor om de identiteit van deze meisjes, jongens, vrouwen en mannen te beschermen. Daarom gebruiken we illustraties en geen foto’s.

Meer weten over mensenhandel? Kijk dan op www.hetckm.nl